Bu kez bir tarif vereyim sizlere dedim, geçenlerde bloglar arası turumu atarken rastladım bu tarife, tarifin fotoğrafları o kadar güzeldi ki, bayıldım, yapmalıyım dedim, hemen şipşak bir çeviriyle tarifi dilimize uyarladım.


English Homedan aldığım yeni ölçü kaplarım ile daha önce aldığım ölçü kaşıklarım hemencecik imdadıma yetiştiler ve ortaya bu browni çıkıverdi. "

Malzemeler:

Browni için:

1/3 cup kakao
1/4 teaspoon karbonat
1/3 cup sıvıyağ
1/4 cup kaynamış su
1 cup şeker
1 yumurta
2/3 cup un
1/2 teaspoon vanilya
1/4 teaspoon tuz

Fıstık ezmeli harç için:
3 tablespoon erimiş tereyağ
1/2 cup fıstık ezmesi
1/3 cup pudra şekeri
1/2 teaspoon vanilya
1/4 teaspoon tuz

Yapılışı:

1) Fırını 180 derecede ısıtın, kare veya yuvarlak pişirme kabını yağlı kağıtla kaplayın.

2) Geniş bir kasede kakao ve karbonatı karıştırın. Suyu ekleyin, sıvıyağın yarısını koyup karıştırın. Şekeri, yumurtayı ve kalan sıvıyağı ekleyin. En son un, vanilya ve tuzu ekleyip karıştırın.

3) Ayrı bir yerde fıstık ezmesi, tereyağ ve vanilyayı karıştırıp pudra şekeri ve tuzu ekleyin.

4) Pişirme kabına önce kakaolu harcı döküp üstüne fıstık ezmeli harcı koyup çok karıştırmadan bıçakla azıcık üstüne şekil verin.

5) Fırında 35-40 dakika pişirip kabından çıkartıp soğutun.

Afiyet olsun:))

Tarife ilişkin notlarım:

Tarifteki tuzu koymasaydım daha güzel olacakmış. Sanırım miktar biraz fazla ya da benim tuzum pek keskin. Ben tuz tadını sevmedim...

Biraz sabır gerektiriyor, geniş vakitte yapmak daha mantıklı...

Üstteki fındık orijinal tarifte yoktu. Bu da benden olsun dedim...


Ağzınızın tadı hiç bozulmasın, sevgilerimle :))

1,5 ay olmuş bloguma yazmayalı, ara vereli... Ama kolay olmadı benim o 1,5 ayı atlatmam, buraya geri dönebilmem. Kısaca bahsetmek istiyorum geçirdiğim bu süreçten.

Tam 44 gün önce babacığım aramızdan ayrıldı. Daha önce burada bahsetmiştim dermansız hastalığından, direnmeye çalıştı hastalığına, çok acı çekti, çok güçsüz düştü bünyesi, 2,5 aylık hastane tedavi sürecinin ardından hepimize son bir kez gülümseyerek, güzel gözleriyle bizleri ne kadar sevdiğini hissettirerek ayrıldı aramızdan... Zordu, çok zordu ilk anda ve devam eden günlerde yaşadıklarım. Çok azını paylaşabildim... Normalde sıkıntılarımı paylaşsam da sevdiklerimle, babacığımın yokluğunda yaşadıklarımı, hissettiklerimi paylaşamadım, olmadı...

Hayat öyle garip ki acınızı gömüyorsunuz içinize ve kaldığınız yerden tutunmaya çalışıyorsunuz yaşama. Saatler, günler akıp gidiyor ve yüreğinizin bir parçasında kayıplarınız sizinle, yaşamaya devam ediyorsunuz... Babamın aramızdan ayrılmasından bu güne 2 düğün, 1 sünnet düğünü, 1 doğum günü, 1 baby shower, aile ziyaretleri, yollar, yolculuklar, yeni yerler, yeni lezzetler, rutin çalışma, neşeli günler kadar kederli zamanlar, kısacası ne çok şey yaşamışım ben...

Durumumun özeti yorulmuşum çok, hem de çok... Ama asla senin kadar değil babacığım, huzur içinde yat, seni çok seviyorum...

Akıp giden yaşamdan keyif alacağınız, daha az yorulup daha güçlü olacağınız, neşeli günleriniz olsun hep...

Sevgilerimle, Aslı...