Özlemişim...
08:35
Martı seslerini, daha çok nefes almak istediğimde sahilde yürüyüp buluştuğum denizini, çocukluğumun geçtiği evdeki anılarımı, orta okul ve lise dönemimdeki 5,5 yıl içerisinde arşınladığım Kadıköy-Bahariye-Moda-Rıhtım sokaklarını, şu an yaşadığım yerde görmek istediğim insanların otobüs duraklarında sıra bekleme davranışını, her köşesinden çıkabilen renkli insan manzaralarını, bir zamanların modası panjurlu camlarını, bir yere gidebilmek için tek bir araca mecbur kalmayıp pek çok alternatifinin olmasını, vapurlarını, balıkçılarını, hareketliliğini, uzun süredir göremediğim arkadaşlarımı, adalarını çok özlemişim be İstanbul. Ama en çok 10 aydır bağrına bastığın babacığımı çok ama çok özlemişim...
14 yorum
Bende İstanbul'daydım hafta sonu... Ne iyi geldi anlatamam.
YanıtlaSilNe güzel tesadüf. İstanbul iyi gelmez mi insana hiç, hele içinde sevdikleri varsa:)
SilÜçlemişiz :) İyi gelir tabi ❤
SilAynen, hepimize iyi gelmiş sanki:)
SilÖzlemek güzeldir. İnsana hayatındakilerin kıymetini hatırlatır.
YanıtlaSilMutlu haftalar size de. Bol güneşli, güzel bir hafta olur umarım.
Öyle gerçekten, umarım güneş yüzünü bize göstermekten çekinmez, mutlu haftalar...
Silİstanbul hem güzel hem kötü... :)
YanıtlaSilİyi yanları olduğu kadar olumsuzlukları da vardır tabi, nereden baktığına göre değişir:)
SilBen de şöyle bir uzaklaşıp özlemek istedim sen gibi Istanbul'u. Ne güzel anlatmışsın, insan içinde olunca farketmiyor!
YanıtlaSilTeşekkür ederim Ayda'cım:) Öyle sanki uzaklaştıkça artıyor özlem, benim de Bursa'yı özlemem için uzak kalmam lazım galiba:) sevgiler...
SilNe güzel anlatmissin :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim Esra'cım, insan gerçekten derinden hissettiklerini daha güzel döküyor galiba yazıya, sevgiler...
Silİstanbul özlenmez miii, ben de çok özlüyorum ...
YanıtlaSilDeğil mi ama?
Sil