Çok uzun zaman oldu bir şeyler yazmayalı, bu süreçte evimden çook uzaklarda, Van'daydım ben. Yaşanılan depremler sonrası psikosoyal destek vermek için gönüllü olmuş, gitme zamanımın gelmesini beklemiştim neler yaşayacağımı bilmeden. Ankara'dan doğusunu görmemiş bir bünye olmam biraz da hastalığa yatkın ve kırılgan olmam sebebiyle eşim ve dostlarım endişelendiler benim için. Bense kararlı bir şekilde çıktım yola, 9  gün Seyrantepe çadırkentte kalıp psikosyal destek sağlamaya çalıştım çocuk, ergen, genç ve yetişkinlere, 3 çadırkente birden baktık grup grup. Hayatımın en anlamlı, en faydalı deneyimiydi desem abartmış olmam sanırım. Oraya benim gibi gönüllü gelen, bağlanma yaşayıp ayrılırken göz yaşlarını tutamayan bir çok dostum oldu benim. Hayatım boyunca bu kadar istekli ve motive çalışanı bir arada görmemiştim, hal böyle olunca çalışmalarımız çok güzel geçti. Yöre halkını ve çadırkentlerde kalanları da çok sevdim ben. Döndükten sora adapte olmakta güçlük çektim zorunluluklarla dolu yaşantıma. Anlatacak çok şey var aslında, belki zaman zaman paylaşırım.

Ve yılı böyle bitirdim ben, anlamlı, keyifli, aklımda Van anılarım, yüreğimde sevdiklerim, yanımda bana destek olanlarla. Şimdi yeni bir yıl, yeni işler bekliyor beni. Hadi bakalım kolları sıvayalım. 

Hepinize yaşamdan doyum alacağınız iyi seneler diliyorum....