Ne zamandır film izleyemiyordum. Dün ve bugün birazdan bahsedeceğim üç filmi birden indiriverdim bünyeme. Üçünü de ayrı ayrı pek beğendim.

Filmlerden ilki "Ye, dua, et sev (Eat, Pray, Love)". Film beni iç dünyama, zihnimdekilerle hesaplaşmaya götürdü, filmin kahramanı, aldığı yaşı pek hissettirmeyen kahramanımızla (Julia Roberts) önce İtalya'ya gittim, birbirinden güzel yiyeceklere (gerçi yediklerime dikkat ettiğim dönemde pek iyi olmadı) enfes müziklerin eşlik ettiği sahnelere pek bi özendim. İtalyanların konuşurken kullandıkları beden diline vurgu eğlenceliydi. Sonraki durak Hindistan pek ilgimi çekmedi ama son durak Bali'ye gitmek için inanılmaz bir isteğim var şu anda.

İkinci geç kalınmış filmim "Serseri Mayınlar (Mine Vaganti)". Klasik bir Ferzan Özpetek filmi. Sevdiğim bir yönetmendir kendisi. ""Aşktan daha karmaşık olan tek şey ailedir" konseptiyle makarna işiyle uğraşan bir İtalyan ailesine konuk olup, sırların ortaya çıkışına ve aile bireylerinin tepkilerine keyifli müziklerle eşlik ettim yine. Ve filmin finali yine bir Sezen Aksu şarkısıylaydı, çok hoş..

Son filmim aldığı tüm ödülleri hakkeden "Bir Ayrılık (A Separation)" filmi. Boşanma sürecinde bulunan bir çiftin ayrılık sürecinde başından geçenler öyle güzel işlenmiş ki filmde iki saatlik dram sıkılmadan, merakla izlenip keyif veriyor. Filmin dili insanı yormuyor. Asgar Ferhadi'ni diğer filmlerini de merak ediyorum şimdi.

Filmleri izlemeyenlere tavsiye eder,  iyi hafta sonları dilerim...