Orijinal adı Te doy mis ojos olan İspanya yapımı film aile içi şiddetin etkilerini yansıtıyor bize. Eşinin fiziksel ve duygusal şiddetinden kaçan Pilar bir gün sadece bir kaç parça eşyası ve oğlu Juan ile birlikte uzaklaşma kararı alır evinden, evi terk ederken terlikleriyle çıktığını, yaşadığı duygusal çökkünlük sonucu ancak kardeşinin evine vardığında fark eder. Kız kardeşi evlilik hazırlığındadır. Ev içi yaşadığı şiddetin boyutunu hastane raporlarını görmesiyle öğrenen kız kardeşi, Pilar'ın yeniden eşi Antonio'ya dönmesini hiç istemez. Antonio ise yaptıklarından duyduğu pişmanlık ile erkek katılımcıların bulunduğu öfke kontrolü temalı grup terapilerine başlar, psikiyatrın dediklerini yaşantısında uygulamaya çalışır. Pilar kendisinin ve oğlunun ihtiyaçlarını karşılayabilmek için bir müzede çalışmaya başlar, mitolojiye ilgisini keşfeder, başlangıçta düşük öz güvenine karşın zamanla yaptığı işten zevk almaya başlar, benlik saygısı artar. Antonio Pilar'ı evine döndürebilmek için ikna çabalarına başlar ancak çalıştığı iş yerinde mutluluğunu gözlemlediği Pilar'a karşı şüphe duygusuyla mücadele etme hususunda gel-gitler yaşar. Kız kardeşinin tepkisine karşın Pilar Antonio'ya döner, Antonio terapisini sürdürür, birlikteliklerinin bir kaç güzel günü sonrasında ev içi iletişimleri eskiye döner, Antonio fiziksel, psikolojik ve ekonomik şiddetini sürdürmeye devam eder. Eşi tarafından zarar görmeye tahammülü kalmayan Pilar Antoni'yu son kez terk eder.

Ev içi şiddetin çeşitli türlerini günlük yaşantımızda, basında, çevremizde, yakınlarımızın yaşantılarında görüyoruz, çoğunlukla kadına yönelik olan formunu. Sadece fiziksel şiddete maruz kalmıyor kadınlar, küçük düşürülme, aşağılanma, sevgi gösterilmeme, başkalarıyla kıyaslanma, kıskanma, tehdit etme gibi duygusal şiddete, kazanç sağlamaya izin vermeme, kazancını elinden alma gibi ekonomik şiddete, cinsel birlikteliğe zorlama, çocuk doğurmaya ya da doğurmamaya zorlama gibi cinsel şiddete maruz kalan kadınlar yok mu etrafınızda. Benim işim gereği haddinden fazla var. Bu kadınların çoğu şiddet deyince sadece fiziksel şiddeti düşünüyor, fiziksel şiddet yaşamamışlarsa şiddet mağduru olmadıklarını ifade ediyorlar hem de. Bu filmde kadına yönelik şiddetin bir kadına yaşattıkları, kadınının yaşadığı şiddet sonrası hissettiği, korku, dehşet ve çaresizlik duyguları, bu duygularla bütünleşen yoğun psikolojik sıkıntı duyma, sürekli tetiktelik hali, aşırı irkilme tepkisi, duygulanımda kısıtlılık gibi travma sonrası stres belirtileri oldukça iyi yansıtılmış. Konu ilgi çekici, toplumsal duyarlılığı arttırıcı, oyunculuklar başarılı olunca izlemek için birden çok sebebi oluyor insanın, tavsiye ederim efendim.  Bir de film bol  ödüllü belirtmeden edemedim:)