Analar çeker yükü, kimsenin bilesi yok...
16:45
3 yaşını hatırlamaz çoğu insan, kendisine anlatılanları bilir ya da fotoğrafların zihninde çağrıştırdıklarından kendisine öyküler yaratır. Benimse hatırladığım bir anım var 3 yaşıma ait, dün gibi gözümün önünde, film karemin içinde evimizin salonunda öğle uykusuna direnen ben, gece nöbetinden gelen uykusuz yorgun annem, salonun bir köşesinde uyuyan bebek kız kardeşim. Annemi kızdırma anımda koca salonun en uç köşesinden fırlayan annemin güdümlü terliğinin alnımla buluşması, şişen alnım karşısında annemin panikleyişi, akşam eve gelen babama şikayet etmememi isteyişi, babama hiç bir şey söylememem karşısında annemin bu ağız sıkılığımla gurur duyması. Sonrasında karşılıklı olarak daha dikkatli adımlar, anneden bir daha şiddet görmeme, güvenli bir bağlanma. Okula başladığım yıl annem bize daha çok ilgi göstermek için işi bıraktı, sonrasında tam anlamıyla yemedi, yedirdi, giymedi, giydirdi. Üça kızını da üniversitede okutmayı başardı, tabii babamla birlikte.
Bizim evin reisidir annem, otoriterdir, zekidir, son kararı verendir. 3 yaşında kaybettiği kendi annesi sonrasında üvey annesinin yanında kötü muamele ile yetişmiş, hayata 19 yaşında yaşadığı yerden göçüp çalışarak, ailesi yanında olmadan atılmış biridir, dirençlidir, güçlüdür. Modelimdir o benim. Ergenlikte yaşadığımız krizlerle ilişkimiz biraz yıpranmış, üniversiteyi başka bir şehirde okumamla aramıza biraz mesafe girmiş olsa da hep yanında olmak istediğimdir, özelimdir, güzelimdir benim o. Önce kendi anneciğimin, ardından da anneliği layığıyla yapan tüm güzel annelerin anneler gününü içtenlikle kutlarım.
17 yorum
Ne mutlu o zaman sana :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim Ponti'cim.
SilEbygale, anneciğinin yüzündeki o şen gülücük hiiççç eksik olmasın canım. Anneler günü kutlu olsun...
YanıtlaSilSağol Derya'cım, benim de en büyük temennim bu.
Silcanım benim ne güzel yazmışsın..
YanıtlaSilTeşekkürler Mia'cım...
Silne güzel yazmışsın öyle :)
YanıtlaSilannenle birlikte böyle bol bol güleceğiniz günler dileğiyle :)
Teşekkür ederim, umarım öyle günler peşimizi bırakmaz hiç:)
SilÇok samimi bir yazı olmuş.
YanıtlaSilBöyle okuyunca, kendi annemi de düşününce...bizler onlara göre ne kadar hazır yaşıyoruz her şeyi...
Benim annem de dört kızını üniversitede okuttu.(tabii babamı da unutamam) Öyle git mağazadan giy, her ay ayakkabı al falan yok. Kendi dikerdi bize, kimin ne ihtiyacı varsa sırayla alınırdı.
Başa dönersek; şimdi her şey lokmalık, insanlar çabucak pes ediyorlar, boşanıyorlar. Üstüne bir de şımarık çocuklar yetiştiriyorlar...
Anneciğinin yüzü hep gülsün:)
Teşekkür ederim Semi'cim, içimden geçenleri paylaştım sadece. Gerçekten biz annelerimize göre hazır yaşıyoruz hayatı, böyle bile zorlanıyoruz. Anneciğinin hakkı ödenmez senin de.
SilO çabucak pes edip boşanan insanlarla ben işim gereği inanamayacağın kadar çok karşılaşıyorum, dediğin gibi şımarık çocuklarda cabası.
Umarım annelerimizin yüzü halen yaşamakta oldukları yaşam evresinde maksimum seviyede güler canım:)Tabi örnek aldığım bir anne olarak senin de, sevgiler...
çok güzel yazmışın.. Allah uzun yıllar anne - babalarımızı bizden ayırmaz inşllh...
YanıtlaSilTeşekkür ederim, inşallah, sağlıklı sıhhatli yanımızda olurlar uzun süre...
Sil3 yaş anın biraz feci sonlansada o an onu gerektirmiş, anneler bilir ne zaman ne yapacağını:) yüzü hep gülsün sevgili annenin, uzun ve sağlıklı ömür sürsün.
YanıtlaSilsevgiler
not: kelime doğrulamayı kaldırsan ne güzel olur:)
Gerçekten feci bir sondu, öyle olmasa belki hafızamda yer etmezdi. İyi dileklerin için teşekkürler..
Silnot: iyi ki belirtmişsin, yoksa ben farkında bile değildim, kaldırdım hemencecik:) sevgiler...
mimlendin :)
YanıtlaSilannecugun hep saglık ve huzurla boyle gulsun...
YanıtlaSilinşallah canım, sevgiler...
Sil