Günler geçse de üstünden...
23:08
1,5 ay olmuş bloguma yazmayalı, ara vereli... Ama kolay olmadı benim o 1,5 ayı atlatmam, buraya geri dönebilmem. Kısaca bahsetmek istiyorum geçirdiğim bu süreçten.
Tam 44 gün önce babacığım aramızdan ayrıldı. Daha önce burada bahsetmiştim dermansız hastalığından, direnmeye çalıştı hastalığına, çok acı çekti, çok güçsüz düştü bünyesi, 2,5 aylık hastane tedavi sürecinin ardından hepimize son bir kez gülümseyerek, güzel gözleriyle bizleri ne kadar sevdiğini hissettirerek ayrıldı aramızdan... Zordu, çok zordu ilk anda ve devam eden günlerde yaşadıklarım. Çok azını paylaşabildim... Normalde sıkıntılarımı paylaşsam da sevdiklerimle, babacığımın yokluğunda yaşadıklarımı, hissettiklerimi paylaşamadım, olmadı...
Akıp giden yaşamdan keyif alacağınız, daha az yorulup daha güçlü olacağınız, neşeli günleriniz olsun hep...
Sevgilerimle, Aslı...
8 yorum
Allah rahmet eylesin...
YanıtlaSilÇok sağolun, sevgiler...
SilAllah rahmet eylesin tekrardan..
YanıtlaSilGüzel günler olsun hep sevdiklerimizle :)
Çok teşekkür ederim Esra, iyi dileklerin hepimiz için olsun inşallah:)
Silbaşınız sağolsun.
YanıtlaSilçok sağol Deep...
SilBaşınız sağ olsun. Ne kadar güzel bakmış babacığınız fotoğrafta, renkli gözleriyle derin derin. Nur içinde yatsın. Kız çocuklar babalarına, babalar da kız çocuklara başka türlü bağlı oluyorlar. Keşke sevdiklerimiz hep yanıbaşımızda kalabilseler...
YanıtlaSilBabacığını kaybeden herkes benim arkadaşım, kardeşimmiş gibi geliyor, Allah bizlere sabır versin, onlar gülen gözleriyle bizi hep izlesin... sizlere de sabır versin.
YanıtlaSil